در تقویم انتظار، همه فصل
ها از عطر بهارى مهدى علیه السلام متبرک است.
نوروز منتظران روزى است که از
شب ظهور آغاز مىشود.
انتظار، فاصله اى است میان دو جمعه: جمعه ولادت و جمعه ظهور.
بهار، همه طراوتش را مدیون یک
گل است: گل زیباى نرگس.
اگر سختى زمستان غیبت نبود،
شوق آمدن بهار عدالت معنا نداشت.
خانه?تکانى، رسم قدیمى همه منتظران بهار است.
بهار مهدى علیه السلام از راه مىرسد، خانتکانى دلها را فراموش نکنیم.
بهترین هدیه?اى که مىتوان براى گلدان شکسته قلب
منتظران خرید، یک شاخه گل نرگس است.
جمعه?ها کافى نیست، هر روز سهمى را به امام
زمان علیه السلام اختصاص بدهیم.
منتظران واقعى به اشک و آه و دعا اکتفا
نمىکنند.
نوروزها مىآیند و مىروند، حیف است اگر فقط با
نقل و شکلات و شیرینى و دید و بازدید برگزارش کنیم.
کملطفى مهمان است بر سر سفره بنشیند و صاحبخانه
را نشناسد، حتى اگر او را نبیند.
امام زمان علیه السلام بیشتر
از آن به گردن شیعه حق دارند که فقط نیمههاى شعبان و جمعه ها به یادشان بیفتیم.
اگر خورشید از چشم ما پنهان
مانده است، تقصیر ابرها نیست، چشمان ما باران نخورده است.
حتى اگر امام از چشم ما
غایب باشد، باز هم ما از چشم او غایب نیستیم.
اى کاش روزهاى «غفلت» ما از شبهاى «غیبت» او طولانىتر نبود.
مبادا فقط وقتى همه درها
به رویمان بسته شد، درب خانه امام زمان علیه السلام را بزنیم.
مکه با همه «صفا»یى که دارد، بىگل روى مهدى علیه السلام بى«صفا» است.
هر دستى در آرزوى بوسیدن
حجرالاسود است، حجرالاسود در آرزوى بوسیدن دست مهدى علیه
السلام است.
منتظرتر از امام زمان علیه
السلام سراغ داریم 1168 سال در انتظار!
دلنشینترین اشعار در دیوان انتظار، سروده دلسپردهترین شاعران است، آنها که دل به حضرت
مهدى علیه السلام سپرده?اند.
نماز هیچ مأمومى بىامام اقامه نمىشود، ما چند رکعت را به امام خویش اقتدا کردهایم؟
دیر و زودش مصلحت است، امّا
هیچ عریضهاى بجواب نمىماند.
